Унікальная натуральная прырода Беларусь багата чароўнай разнастайнасцю рэдкіх відаў раслін і жывёлаў ў некалькіх нацыянальных парках і комплексных праектах па ахове прыроды.
Беларускі ландшафт
Ландшафт Беларусі вельмі зялёны. Натуральная расліннасць пакрывае 93,1% зямлі і 1/3 ўсяго зялёнага ландшафта складае лес.
У беларускіх лясах можна знайсці 28 тыпаў дрэў і каля 70 тыпаў кустоў, сярод якіх:
- бярозы (на ўсёй тэрыторыі краіны);
- хвоі (на ўсёй тэрыторыі краіны);
- іглічныя пароды (паўночныя рэгіёны);
- дубы (паўднёвыя рэгіёны).
Некаторыя рэгіёны Беларусі могуць пахваліцца унікальным ландшафтам, рэдкімі раслінамі і жывёламі, якія ахоўваюцца дзяржавай ў нацыянальным парках.
Беларускія дзікія жывёлы
Беларусь - гэта дом для шырокага шэрагу дзікіх жывёл і птушак, многія з якіх адносяцца да рэдкіх відах.
76 відаў пазваночных жывёл зарэгістравана ў Беларусі, у тым ліку:
- ласі;
- алені;
- дзікі;
- бабры;
- ваўкі.
Беларуская Чырвоная Кніга была створана з мэтай абароны рэдкіх і знікаючых відаў раслін і жывёл. Зараз у Чырвонай Кнізе зарэгістраваныя і пад абаронай знаходзяцца:
- 17 відаў млекакормячых;
- 72 відаў птушак;
- 4 віды амфібій;
- 10 відаў рыб;
- 72 віды насякомых.
Нацыянальныя паркі і заказнікі
У Беларусі уладкаваны пяць нацыянальных паркаў, абароненых на дзяржаўным узроўні. Іх праца падтрымліваецца міжнароднымі арганізацыі, напрыклад, ЮНЕСКА.
Белавежская пушча
Белавежская пушча знаходзіцца ў Брэсцкай вобласці, у 340 км на паўднёвы захад ад Мінска. Існуюць сведчанні, што ў гэтай мясцовасці работа па абароне прыроды праводзілася з даўніх часоў. Арганізацыя ЮНЕСКА падала парку статус аб'екта сусветнай спадчыны ў 1992 годзе і статус біясфернага запаведніка ў 1993 годзе.
Белавежская пушча - дом для многіх старажытных дубоў узростам больш за 500 гадоў, а таксама векавых ясеняў, хвояў і ялін.
Таксама тут жывуць буйныя папуляцыі жывёл і птушак, у тым ліку самай вялікай ў свеце папуляцыі еўрапейскіх зуброў і вялікіх падворлікаў.
Бярэзінскі біясферны запаведнік
Гэты парк размяшчаецца ў Віцебскай вобласці і быў заснаваў ў 1925 годзе з мэтай абараніць рэдкія віды жывёл паўночнай частцы Беларусі. Усяго ў 120 км ад Мінска, ён з'яўляецца часткай Сусветнай сеткі біясферных запаведнікаў ЮНЕСКА.
Запаведнік складаюць лясы, балота, рэзервуары і лугі. Больш за палову вядомых відаў беларускай фауны можна знайсці тут, у тым ліку:
- 56 відаў млекакормячых;
- 220 відаў птушак;
- 9 відаў земнаводных;
- 5 відаў рэптылій;
- 34 відаў рыб.
Гэты парк быў заснаваны ў 1995 годзе на тэрыторыі выдатных азёр Віцебскай вобласці на паўночным захадзе Беларусі.
Парк памерам больш 69 000 гектараў служыць домам для больш чым 800 відаў раслінаў, 20 з якіх знаходзяцца пад пагрозай вымірання. Там жывуць:
- 30 відаў рыб;
- 189 відаў птушак (85% іх усіх гнёзд птушак беларусі);
- 45 відаў млекакормячых;
- 10 відаў земнаводных;
- 6 відаў рэптылій.
Нарачанскі нацыянальны парк
Нарачанскі нацыянальны парк у Мінскай вобласці быў заснаваны ў 1999 годзе.
Больш за трэць яго 94 000 гектараў складае лес, у якім расце вялікая частка хваёвых дрэў краіны.
У парку, акрамя запаведнай зоны, ёсць і рэкрэацыйная зона, папулярная сярод рыбакоў за вялікія, добра заселеныя рыбай азёры. Акрамя таго, парк вядомы натуральнымі крыніцамі, а на яго тэрыторыі размяшчаюцца 18 санаторыяў і аздараўленчых цэнтраў.
Прыпяцкі нацыянальны парк
Гэты парк размяшчаецца ў Гомельскай вобласці на поўдні краіны, у 250 км ад Мінска.
Яшчэ з 1969 года тут знаходзіўся запаведнік поймы ракі Прыпяць, а сёння парк пакрывае займае больш 85 000 гектараў.
У 1987 годзе ў парк засялілі еўрапейскіх зуброў, і на сённяшні дзень тут жывуць:
- 51 від млекакормячых;
- 11 відаў земнаводных;
- 7 відаў рэптылій;
- 37 відаў рыб;
- 246 відаў птушак.
Чарнобыльская катастрофа 1986 г. у суседняй Украіне была сусветнай горшай ядзернай аварыяй. Больш за 60% выкідаў са станцыі паўплывала на тэрыторыю Беларусі.
Найбольш пацярпела ад гэтай катастрофы стала Гомельская вобласць на паўднёвым усходзе краіны.
І хоць турысты, якія наведваюць Гомель або Беларусь у цэлым, могуць мець якія-небудзь асцярогі датычна радыяцыі, цяпер навукова даказана, што шкодны ўплыў на здароўе наведвальнікаў Беларусі з'яўляецца мінімальным.
У найбольш забруджаных зонах, дзе цэлыя вёскі застаюцца спустошанымі, устаноўлены жорсткія меры кантролю, і наведваць іх без афіцыйнага дазволу ўладаў забаронена.