У апошні час творчыя прасторы ў Гродне некалькі амаладзіліся. У пачатку студзеня ў Гродзенскай выставачнай зале на Ажэшкі, якая з’яўляецца адным з галоўных выставачных прастор горада, з’явіўся новы кіраўнік. Ім стала Дар’я Казлоўская (Кунцэвіч), якая яшчэ два гады таму працавала ў Гродзенскім цэнтры культуры, а з 2020 года перайшла ў склад навуковых супрацоўнікаў галерэі.
Дэбютам на новай пасадзе стала выстава вядомага гродзенскага мастака Сяргея Уткіна пад назвай «Кветкі — Птушкі», хоць Дар’я Віктараўна заўважае, што больш карэктнай было б яе назваць «Кветкі. Птушкі і нешта яшчэ», маючы на ўвазе тую філасофію, якую майстар укладаў у свае работы. Карціны мастака Сяргея Уткіна — гэта сапраўднае буянства фарбаў і колеру, але ў той жа час гэтая пяшчотная і прыемная палітра, прыцягальныя і з тонкімі пералівамі. У іх тонкая філасофія жыцця і багатая гама гумару і алегорыі. Яго працы арыгінальныя і адрозніваюцца аўтарскім стылем, што натхняе да самапазнання.
Сама Дар’я Віктараўна аддае перавагу графіцы, але цвёрда перакананая, што не мае права выстаўляць у галерэйнай прасторы толькі тое, да чаго асабліва ляжыць яе душа ды мастацкі густ.
— У Гродне не так шмат выстаўных прастор, дзе можна было б паказваць толькі тое, што ты любіш. Бо людзі ўсе розныя, і густы таксама. Да таго ж, я вырашыла, што Гродзенская выстаўная зала абавязкова павінна экспанаваць працы ўсіх мясцовых майстроў. У нашым аддзяленні Саюза мастакоў каля пяцідзесяці чалавек, таму я хацела б, каб мінімум адзін твор члена аб’яднання быў прадстаўлены ў аддзеле продажаў, — дзеліцца планамі новы кіраўнік галерэі.
Цяпер там можна набыць любую з трохсот пяцідзесяці карцін, а яшчэ ўнікальную кераміку гродзенскай мастачкі Ірыны Радкевіч. Дар’я Віктараўна заўважае, што ніводны наведвальнік выстаўнай залы не можа абыякава прайсці міма дзіўных і вельмі мілых казлянят майстра, якія пасвяцца пад непараўнальнай графікай знакамітага гарадзенца Юрыя Якавенкі. Нядаўна тут жа з’явіліся выразныя працы гродзенскай мастачкі Валянціны Шобы, лаўрэата гродзенскай прэміі імя Дубко і парыжскай ўзнагароды Тэйлара. Гэта, дарэчы, адны з самых каштоўных скарбаў Гродзенскай выстаўнай прасторы цалкам даступныя для таго, каб змяніць вітрыну на ваш камод у вітальні.
Нягледзячы на тое, што пандэмія таксама ўнесла свае карэктывы ў дзейнасць выстаўных прастор, у планах новага кіраўніка — актывізацыя творчых сустрэч. Пры гэтым, безумоўна, выконваюцца ўсе эпідэміялагічныя меры — устаноўлены антысептыкі, праводзіцца праветрыванне залаў, апрацоўваюцца працоўныя паверхні.
Па словах Дар’і Віктараўны, у планы абавязкова хочацца дадаць не толькі новыя творчыя сустрэчы, якія некалькі разоў ладзіліся летась, але і спецыяльныя лекцыі, лікбезы, майстар-класы. Акрамя таго, у Гродзенскай зале вельмі рэдка выстаўляецца скульптура або арт-аб’екты, а пра перформансы нават не вяліся размовы.
— Звяртаючыся да больш інтэрактыўных фарматаў, арганізоўваючы мерапрыемствы, мы хочам зрабіць мастацтва больш зразумелым для шырокіх мас, каб не ўзнікала сумневаў, што некаторыя незразумелыя каляровыя кляксы сапраўды могуць каштаваць мільёны долараў, — адзначае Дар’я Віктараўна. — Хоць і не варта забываць пра задуму мастака, які можа свой твор і не надзяліць нейкім асаблівым сэнсам, а з’яўляецца тонкім назіральнікам або знаўцам рэчаў рэальнага свету і так выказвае сябе. Таксама мы паспрабуем арганізаваць з мастаком непасрэдны, прамы дыялог.
Дапамагаюць маладому кіраўніку ў гэтай справе старэйшыя больш дасведчаныя калегі, якія працуюць ў выставачнай прасторы больш за дзесяць гадоў, Наталля Якавенка і Ларыса Журкевіч. Верагодна, нейкую цікавую думку або рашэнне можа падказаць малодшы навуковы супрацоўнік Ромачка (смяецца). Гэта папугай, які ўжо каля шасці гадоў жыве ў сценах Гродзенскай выставачнай залы.
У птушкі, дарэчы, ёсць магчымасць сузіраць мастацтва непасрэдна, што Дар’я Віктараўна раіць рабіць усім, хто цікавіцца. Яна заўважае, што паміж карцінай і чалавекам не можа быць пасрэднікаў, у ролі якога ў апошні час усё часцей выступае фатаграфія, якая распаўсюджваецца па сацыяльных сетках.
— Праглядаючы карцінкі анлайн, мы многае не заўважаем, — кажа суразмоўніца, — у прыватнасці, тэкстуру, унікальныя колеры, уздзеянне памеру палатна і асаблівасці святла або цені. Немагчыма мець зносіны з творам пры дапамозе фатаграфіі, тут не патрэбны трэці. На мастацтва трэба глядзець вочы ў вочы.
Да слова
Экспазіцыя «Кветкі — Птушкі» ў Гродзенскай выстаўнай зале будзе адкрыта да 6 лютага. Сама галерэя працуе кожны дзень з 09:00 да 20:00. Сачыць за дзейнасцю прасторы можна на афіцыйнай старонцы ў Instagram-акаўнце @vystauka_zal
